Sint-Martensplein.
Kerkfabriek Sint-Martinus / Begeleiden historisch en materiaaltechnisch onderzoek / Aalst / Onderzoeksfase
‘t Aygems Cafeetje.
Particulier / Herbestemming met restauratiewerken aan oude schuur / Aaigem (Erpe-Mere) / Omgevingsvergunning bekomen
Huis Jebron.
Kerkfabriek Sint-Martinus / Onderhoudswerken aan daken / Aalst / Aanbesteed
Parochiekerk Sint-Martinus.
De Sint-Martinuskerk te Opbrakel kent een rijke geschiedenis, startend in 1098. Vandaag is de kerk eigendom van de gemeente Brakel die de kerk wil herbestemmen naar een polyvalente zaal. Onder leiding van de Vlaamse Bouwmeester heeft een vooronderzoek plaastgevonden die de basis vormt voor het verdere ontwerpproces.
Er wordt beslist een nieuw voorgebouw te creëren ter hoogte van de bestaande inkom, die zowel zal fungeren als dienende ruimte bij de grote polyvalente zaal, maar evengoed zelfstandig kan gebruikt worden bij kleinere evenementen. Het nieuwe gemeenschapscentrum moet een plek zijn die openstaat voor elke inwoner en bezoeker van Opbrakel. Het gebouw dient laagdrempelig te zijn, een open huis, een warme plek waar je je gemakkelijk thuis voelt. Het typerende authentieke karakter van de kerk is tot op heden grotendeels bewaard gebleven. Dit karakter is vanzelfsprekend een grote troef en meerwaarde voor de gemeente. Een ingreep in dergelijk dorpsweefsel is nooit vrijblijvend. Door weloverwogen met de vraagstelling om te gaan wensen we een architectuur te verkrijgen die zich enerzijds bescheiden opstelt maar anderzijds ook inschrijft in dit weefsel. Het project wil als publiek gebouw verder weven op de reeds aanwezige structuren. Een nieuwe publieke ruimte die aanwezig is in het dorp zonder opdringerig te zijn. We willen de karakteristieke uitstraling van het gebouw in ere houden, zonder daarbij schrik te hebben om er een nieuw elan aan te geven. Door heel omzichtig met de bestaande bebouwing om te springen, trachten we de identiteit van het dorp te respecteren. We gaan er voor zorgen dat de nieuwe functie niet schreeuwt naar de bestaande omgeving, maar er een dialoog mee aangaat of als het ware omarmt.
Het polyvalent en flexibel gebruiken van ruimtes is cruciaal vanwege enerzijds budgetaire als anderzijds duurzame redenen. Deze flexibiliteit van de gemeenschapsruimte in het schip van de kerk wordt vergroot door de integratie van 4 ophangkatrollen aan het plafond centraal in de ruimte. Dit laat gebruikers toe om naargelang het evenement de ruimte met gordijnen in verschillende zones op te delen of de gewenste licht-, en audiovisuele apparatuur om- hoog te hangen. Hierdoor wordt er met een minimale investeringskost een maximale flexibiliteit bekomen.
Het nieuw toe te voegen bouwvolume wordt uitgevoerd in materialen die hun eigen karakter hebben doch nauw aansluiten bij de bestaande kerk. Het zinken dak zal het meest in het oog springende element zijn. De kleur ervan is complementair aan de stenen muren van de kerk. Aan de binnenzijde worden zowel de toog als plafond afgewerkt met hout om een warme huiselijke sfeer te bekomen.
Gemeentebestuur Brakel / Herbestemming van een parochiekerk / Opbrakel / In uitvoering / Gunning na kandidaatstelling / i.s.m. Corbey Ringoir
Herberg ‘t Kelderken.
Particulier / Restauratiewerken aan herberg / Wieze / In uitvoering
Kasteel Terlinden.
Particulier / Restauratie-, omgevings- en herbestemmingswerken aan kasteel / Aalst / In uitvoering
Graaf Van Egmont.
Graaf Van Egmont NV - Brouwerij Haacht / Restauratiewerken aan gevels, daken en interieur / Aalst / In uitvoering
Heidemolen.
Gemeente Londerzeel / Restauratie windmolen (staakmolen) / Malderen / Opgeleverd in 2019
Fabrieksschouw Van Hauwermeirsmolen.
Particulier / Onderhouds- en restauratiewerken aan fabrieksschouw / Massemen / Opgeleverd in 2019
Van Mosseveldemolen.
De gemetselde molenromp is achthoekig en om die reden bij wet beschermd. In het kader van een heropwaardering van de eigendom werd beslist om op het terrein van dit bedrijf enkele appartementen en burelen te bouwen. In de vroeger molenaarswoning kwam een kantoor. De molenromp zou er na restauratie deel van uit gaan maken. Het puin van de vervallen bijgebouwen tegen de molenromp, welke niet geklasseerd waren, werden voor de restauratie afgebroken.
De beschermde molenromp werd met een transparant glazen volume verbonden met de voorliggende woning. Het gaat hier om een van de hedendaagse ingrepen voor de restauratie van het bedrijf.
De woning (“de molenaarswoning”) met bijhorende koetspoort werd behouden en volledig verbouwd tot burelen + appartementen op de verdieping. Ter hoogte van de achtergevel van de woning werd uitgebreid met een volume dat werd verbonden met de bestaande bijgebouwen tegen de linker perceelsgrens. Deze bijgebouwen tegen de linker perceelsgrens werden verbouwd en doen nu dienst als bureelruimte van een deurwaarderskantoor.
Het maaiveld rond de molen werd verlaagd en er werd een talud aangelegd met een breedte van 2 meter. Concentrisch hiermee werd een molenplein aangelegd met parkeerplaatsen en groenaccenten. Het molenplein zelf werd aangelegd in oude vlaamse boerenkasseien. De verbindingsweg (brandweg, fiets- en voetweg) vanuit de Merestraat aansluitende op de wegenis van het achterliggende binnengebied werd aangelegd in waterdoorlatende klinkers. Door de aanleg van het plein in concentrische cirkels en hun materiaalgebruik krijgt de molen een centrale plaats op het binnenplein. De kasseien sluiten perfect aan bij het historisch karakter van de molen.
Het bestaande niveauverschil tussen de woning en de molen bedraagt 1,40 meter. Een betonnen keermuur, als basis voor de glazen verbinding en het talud rond de molen vloeien in elkaar over om dit niveauverschil op te vangen. De betonnen keermuur in architectonisch beton is met klimop begroeid intussen.
De molenromp was in zeer slechte staat door gebrek aan onderhoud. Grote partijen van het metselwerk werden steen voor steen gedemonteerd en opnieuw gemetseld met identieke stenen en kalkmortel. De historisch en esthetisch waardevolle elementen werden geconserveerd en geïntegreerd in de nieuwe functie van de molenromp. Alle versleten houten balkenlagen en vloeren werden vervangen met maximaal behoud van authentieke elementen. Ook de steenkoppels en enkele machines werd opgekuist en bijgewerkt zodat ze in situ konden blijven.
Het volledige complex is door deze ingrepen aangepast aan de huidige behoeften en kan terug jaren dienst doen en is voor publiek regelmatig open gesteld!
Particuliere opdracht / Restauratie windmolenromp / Aalst / Opgeleverd in 2018
Huis De Rode Hond.
Particulier / Volledige restauratie en herbestemming tot horecazaak en appartement in centrum Brussel en Unesco-zone / Brussel / Opgeleverd in 2018
Hoekemolen.
“Het klinkt wellicht gek. Ik zie een molen als iets bezields, iets levends. Een molen is misschien romantisch. Maar een molen is niet gebouwd om mooi te zijn. Ik bekijk de molen als een werktuig. Hij is het symbool uit het verleden van het dagelijks agrarisch overleven. De molen geeft ons iets door, door de tijd heen, iets oneindigs. Zijn bron van energie is trouwens oneindig: de wind” (molenaar Filip Devoldere)
Wie de snelweg N49 neemt, kan een paar kilometers voor Knokke niet naast de molen van Hoeke kijken. Deze graanmolen werkte nog maandelijks maar vertoonde ernstige gebreken. De stenen romp was onvoldoende gefundeerd, scheurde en zakte langzaam scheef. Het wiekenkruis en het volledige kruimechanisme om de kap op de romp te laten draaien was dringend aan herstel toe. Met behoud van zo veel mogelijk onderdelen werd alles vakkundig gerestaureerd met zachte aanpak.
De stabiliteit wordt nu gegarandeerd door het binnen in de romp aanbrengen van een stevige fundering. Het metselwerk van de romp werd door ingeboorde ankers en spelden hersteld , gekaleid en geschilderd. Het volledige kruimechanisme boven op de molenromp werd gedemonteerd na het tijdelijk afnemen van de molenkap. Met behoud van alle goede onderdelen en met vervanging van alle slechte onderdelen werd dit delicaat mechanisme gereviseerd en in werking gesteld. De gelaste windroeden werden afgenomen, gezandstraald, gemetaliseerd en gelakt.
Herita vzw / Restauratie windmolen / Hoeke / Opgeleverd in 2012
Voormalige pastorie Smetlede.
De verbouwing van deze voormalige, verkommerde pastorie tot gezinswoning toont een hedendaagse vorm van monumentenzorg waarbij zacht ingegrepen wordt op een historisch pand. De constructieve en esthetische logica van het pand wordt achterhaald en wordt vertaald naar vandaag. Het pand en bijgebouwen in kwestie verkommerden gedurende jaren tot het lokale gemeentebestuur van Lede ze openbaar verkocht aan de bouwheer. De opdracht bestond erin de gebouwen te restaureren en de nodige ruimtes bij te bouwen om te voldoen aan de noden van het gezin van vandaag.
Bij de verbouwing werden een aantal historische en esthetisch waardevolle elementen geconserveerd. Het hoofdgebouw en de twee zijgebouwen werden op een zachte manier zorgvuldig gerestaureerd met hergebruik van de meeste originele materialen. Beide puntgevels die door vroegere verbouwingen zodanig verzwakt waren dat ze op instorten stonden werden gereconstrueerd naar origineel model met recuperatiestenen identiek aan de bestaande.
Het interieur wordt gekenmerkt door subtiele, authentieke detaillering met een hedendaagse insteek. Enkele bouwvallige, niet meer te restaureren stalletjes werden vervangen door een hedendaagse nieuwbouw voor technische ruimtes en als garage. Daardoor is het volledige complex perfect aangepast aan de huidige behoeften en kan het terug enkele generaties dienst doen als comfortabele huisvesting.
Particuliere opdracht / Restauratie pastoriewoning / Smetlede / Opgeleverd in 2012
Danszaal De Gillade. Laureaat Oost-Vlaanderen Vlaamse Monumentenprijs 2008.
De vroegere Danszaal Gillade aan de Louis D’haeseleerstraat is een van de weinige overblijfselen van het bruisende uitgaansleven in Aalst aan het eind van de 19de en begin van de 20ste eeuw. In 1924 maakte de oude danszaal van de familie Gillade in de Hoogstraat - nu Louis D’Haeseleer-straat - plaats voor een nieuwe, grotere zaal in art-decostijl, naar een ontwerp van architect Jules Lip-pens. Een jaar na de bouw van de zaal was het geld van de familie Gillade op. Blijkbaar hadden ze zich toch wat misrekend op de kostprijs van zo’n grote zaal. De danszaal werd opgekocht door de fa-briek Viscose, die kunstzijde produceerde. Het werd de feestzaal van de fabriek en de plaats waar de fabrieksfanfare repeteerde. In 1958 kocht het ministerie van Onderwijs de zaal op. Vanaf dat moment was het een refter en studiezaal voor het Koninklijk Lyceum te Aalst.
De zaal werd al twee keer verbouwd, waarvan de laatste keer, in de jaren ’70, door de school zelf. Nagenoeg alles werd gesloopt opdat de zaal als refter in gebruik kon genomen worden. De lantaarn in glas werd verscholen achter het verlaagd plafond. Oude blauwdruk-plannen, foto’s uit het archief en de verbouwingsplannen van de school gaven echter al snel bloot hoe deze danszaal er in zijn glo-riedagen had uitgezien. Ter plaatse werden delen van oude trappen gevonden en één overgebleven console verrade het bestaan van een balkon. Hiervan werd een mal gemaakt om het hele balkon op-nieuw te construeren. Via kleuronderzoek op de oude muren en schrijnwerk onderdelen was het mo-gelijk de zaal voor zover mogelijk naar het oorspronkelijke model te herstellen. Van de oorspronkelijke inkompartij werden enkel sporen gevonden in plan, maar geen enkel van het buitenaanzicht. Hier werd dan ook geopteerd om geen gissingen te maken: de inkom kreeg een nieu-we look anno 21e eeuw, óp de oude funderingen.
Scholengroep 19 Dender Aalst / Restauratie danszaal / Aalst / Opgeleverd in 2012
Van Hauwermeirsmolen.
Fase 1: waterloop en rad
Fase 2: restauratie: werken aan gebouwen, molentechnische werken en voltooiing
Op 17 februari 1994 werd de watermolen, met inbegrip van het sluiswerk, de graanmolen en de voor-malige olieslagmolen, beschermd als monument en samen met zijn omgeving als dorpsgezicht. Te-vens werd toen de voormalige industriële olieslagerij beschermd als monument, vanwege zijn indu-strieel-archeologische waarde, met de kollergang en de fabrieksschoorsteen in campanileopstelling. De gevels tot het maaiveld, de keermuren en het sluiswerk werden hersteld en vernieuwd. Een gloed-nieuw geklinknageld metalen bovenslagrad met een diameter van 2.40 m draait opnieuw lustig rond. Een vaste stuw zorgt voor een verval van 1 meter. Er is geen bypass aanwezig.
vzw Van Hauwermeirsmolen / Restauratie watermolen / 9230 Massemen / Opgeleverd in 2008 / Bron: Molenecho’s
Kasteel Terlinden oranjerie en koetshuis.
Dit project betreft de restauratie van de oranjerie en koetshuis, onderdeel van het monumentaal kasteel Terlinden, tot bibliotheekfiliaal. Het volledige domein, Park & Kasteel Terlinden, is als monument en als dorpsgezicht beschermd. Het kasteelpark, momenteel 2 ha groot, is ontstaan rond een herenboerderij met hofgrachten en een boomgaard en heeft nog zijn oorspronkelijk wegenpatroon en omwalling behouden
De oranjerie werd tot restauratie gebruikt als berging voor het groenonderhoud, het koetshuis stond, gezien diens bouwvallige toestand, reeds vele jaren leeg. De ambitie van de restauratie was duidelijk: respect hebben voor wat er bestaat en tegelijk duidelijk aangeven wat vernieuwd is. Om duidelijk te tonen dat het om een volledig nieuwe constructie gaat, werden andere muurstenen gebruikt en toont de vloer een volledig ander patroon. Ook in het koetshuis is duidelijk te zien dat de huidige vloerbedekking niet origineel is. In de paardenstallen werd met nieuwe tegels het oorspronkelijke patroon weergegeven. Een paardenbox werd met het oorspronkelijke materiaal bewaard en tegen de muur hangt over de volledige lengte de originele voederbak. De originele stalen poorten van het koetshuis hangen nog in hun hengsels en werden gerestaureerd. Achter deze poorten en de originele ramen kwamen nieuwe in dubbele beglazing.
Spelen met oud en nieuw.
Stad Aalst / Restauratie en herbestemming oranjerie / Aalst / Opgeleverd in 2004
Voormalige pastorie Godveerdegem.
Particulier / Restauratiewerken aan pastoriewoning / Godveerdegem / Opgeleverd in 2004
Driscartmolen.
Fase 1: instandhoudingswerken schuur
Fase 2: houten schrijnwerk en dak bijgebouw
Fase 3: volledige restauratie olieslagmolen en instandhouding graanmolen
De Driscartmolen is een watermolen, type dubbelmolen en ingericht als koren- en oliemolen. Molen en molenaarshuis (nok loodrecht op rivier) met oudere doch verhoogde en aangepaste kern; behou-den ijzeren waterrad en houten maalinrichting. Haaks dienstgebouw van baksteen onder zadeldak (pannen) gedateerd 1864.Langsschuur van baksteen met sporen van vlechtingen van een ouder za-deldak. Aan de overzijde van de rivier, een aanhorigheid uit de 18de eeuw; baksteenbouw met ge-bruik van zandsteen, een zadeldak (pannen); zijgevels met vlechtingen en topstuk van baksteen en schouderstukken van arduin. Zandstenen rondboogdeur en vierkante venstertjes, met herstellingen van arduin.
Op 10 maart 1994 werd de korenmolen, de voormalige oliemolen en de schuur beschermd als monu-ment en samen met zijn omgeving als dorpsgezicht. De gebouwen, die nu gebruikt worden als buiten-verblijf, ondergingen in 2003-2004 een restauratiebeurt. De molen is opnieuw draaivaardig. Van de twee onderslagraderen is enkel het wiel aan de graanmolen nog aanwezig, met een diameter van 5.2 meter. Van de oliemolen bleven nog bewaard: de kollergang, de wentelas met vuistweggen en schof-houten. De stuw is een gemoderniseerde stalen (klep)stuw. Het verval bedraagt anderhalve meter. Er is een ingekokerde bypass. De pegel staat op 24.15 m hoogte.
Particuliere opdracht / Restauratie watermolen / Galmaarden / Opgeleverd in 2001 / Bron: Molenecho’s ; inventaris.onroerenderfgoed.be
Zwalmmolen.
Provincie Oost-Vlaanderen / Onderhouds- en restauratiewerken aan gebouwen, molentechnische werken aan watermolen / Munkzwalm / Opgeleverd
Cottemmolen.
De huidige watermolen dateert van 1790. Bij de eerste molen van Onegem be-hoorde geen stampkot, wel bij de huidige molen. Het jaartal 1830, in arduinsteen gekapt, duidt de datum der vergroting van het stampkot aan.
De molen heeft een typisch dak met wolfseinden aan de beekzijde. Zoals de meeste molens zijn er in de loop der tijden heel wat verbouwingen gebeurd. De huidige gevel draagt het jaartal 1796. Boven het metalen bovenslagrad is de gevel gedeeltelijk met hout beschoten. De molen heeft binnenin nog een archaïsche op-stelling met halfzolder en 2 koppel maalstenen.
De molen werd op 3 juni 1986 beschermd als monument (met inbegrip van het woonhuis, de stallingen, het bedrijfsgebouw en het sluiswerk) en samen met zijn omgeving als dorpsgezicht. Hij werd maalvaardig hersteld in 1996-1997.
Particuliere opdracht / Restauratie watermolen / Erpe-Mere / Opgeleverd in 1997 / Bron: Molenecho’s